Sift together flour, cocoa powder, baking soda, and salt. Set aside. Line 2 baking pans with parchment paper. In the bowl of an electric mixer fitted with the paddle attachment, cream butter and sugar until light and fluffy, about 3 minutes. Add egg, and vanilla and mix until combined, then mix in buttermilk. jestem właścicielką 22-miesięcznej akity i przymierzam się do wysterylizowania jej. Chciałabym się jednak poradzić, gdyż doszły mnie słuchy, że w przypadku tej rasy sterylizacja niesie większe zagrożenia w porównaniu do innych ras. I nie chodzi tu o drastyczną zmianę zachowania, ale o trudności z wybudzeniem się z narkozy. 2.4K views, 23 likes, 17 loves, 8 comments, 37 shares, Facebook Watch Videos from Akity w Potrzebie -Daj Dom Akicie: Nowy człowieku Hacziego gdzie The 22nd annual National Dog Show Presented by Purina, and hosted by the Kennel Club of Philadelphia, is set to air on Thanksgiving Day. Once again, as folks feast on turkey, mashed potatoes, pie Kilkakrotnie zgłoszony do schroniska w Gaju jak i w Gminie Brodnica" - pisała Mariola, której żal zrobiło się zwierzęcia. "Jest tak duży, że boję się do niego bliżej podejść" - dodała. Inni internauci uspokoili Mariolę, że jeśli to wilk, to raczej hybryda. "Ale z pyska podobny do akity" - pisali. Witam.Mam 7 tygodniowego szczeniaczka Akity i gdy przybyla do mojego domu zmienilismy jej karme z gotowanej na puszki dla szczeniaczkow.Sui zaczela jesc bez problemu ale zaczela miec rozwolnienie i zaczela obficie krwawic wiec postanowilismy ja zawiesc do vetsa i zostala tam pod fachowa opieka.Zostala podlaczona pod kroplowke i dostaje . zapytał(a) o 17:59 Jakie są rasy psów podobne do Chow-Chow'a ? =) To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% Najlepsza odpowiedź blocked odpowiedział(a) o 12:00: dużo jest podobnych ras ale żadna nie zastąpi jego fantastycznej urody .. ♥♥ je /// ]) a)szpic miniaturowyb) akita inuc) mastif tybetański ... tylko że czerwnonyd)jindo doge )samoyedf) Eurasierg) :hokkaidou dogh) icelandic sheepdogi)szpic fińskij) elo dogk) shiba inutu masz je wszystkie na zdjeciach mam nadzieję ze pomogłam ... pozdrawiam :) Odpowiedzi EKSPERT♪♫ мιเυ ♫♪ odpowiedział(a) o 18:04 mastiff tybetański :D tak myślę blocked odpowiedział(a) o 18:53 Moim zdaniem podobny do chow chow'a jest:- Eurasier- Mastif Tybetański (najbardziej czerwony)- Elo Ĉevalo odpowiedział(a) o 19:42 Mastif Tybetański i Szpice. podobne psy do chow chowa to:-eurasier-mastif tybetański-elo itp Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Przez aktualizacja dnia 18:58 Istnieje kilka japońskich ras psów, które zdobywają coraz większe uznanie poza granicami kraju swego pochodzenia, w tym w Polsce. Należą do nich akita, chin japoński, szpic japoński, shiba i tosa. Co warto o nich wiedzieć? Akita inu ©Shuttertsock Akita, inaczej akita inu, to czworonóg mieszczący się w grupie szpiców i ras psów pierwotnych. W sumie istnieje 7 japońskich ras szpiców (oprócz akity to shiba, szpic japoński, kai, shikoku, hokkaido i kishu), z których akita jest najbardziej znana. Choć większość psów tej rasy pełni obecnie rolę wyłącznie psa do towarzystwa, pierwotnie był stróżem, myśliwym i psem obronnym, towarzyszył samurajom już 5 tys. lat temu. Wykorzystywano go także do walk psów. Akita jest psem średniej wielkości, o silnym i niezależnym charakterze. Bywa uparty, dlatego wymaga przewodnika konsekwentnego, stanowczego, ale jednocześnie łagodnego, który zdobędzie jego zaufanie. Wówczas akita odwdzięczy się prawdziwą lojalnością i posłuszeństwem. Rasa ta w Polsce jest bodaj najpopularniejszym przedstawicielem psów japońskich. Po raz pierwszy pojawiła się na polskich ziemiach w latach 90. ubiegłego wieku. Należy pamiętać, że obecnie istnieją dwie odbrębne rasy akita - akita japońskia i wywodząca się od niej, ale wyhodowana w Stanach Zjednoczonych po drugiej wojnie światowej, akita amerykańska. Shiba inu ©Shutterstock Shiba inu to rasa zwana także „psem z zarośli”. Podobnie jak akita, należy do grupy szpiców i ras pierwotnych. Wywodzi się z górskich obszarów Japonii. Wykorzystywana była przede wszystkim w roli psa myśliwskiego, na dziki i niedźwiedzie. Shiba jest średnich rozmiarów psem z dość krótkim, twardym włosem i zakręconym w charakterystyczny sposób ogonem. Najczęściej występuje w umaszczeniu rudoczerwonym lub czerwonym (dopuszczalne są białe znaczenia), rzadziej w kolorze czarnym podpalanym. Shiba cechuje się niezależnym charakterem - wymaga doświadczonego przewodnika. Jest nieufny wobec obcych, za to bardzo lojalny wobec najbliższych. ​Chin japoński ©Shutterstock Chin japoński jest niewielkich rozmiarów czworonogiem, który osiąga wagę nieco ponad 3 kg. Rasa ta, uznana przez FCI, mieści się grupie psów ozdobnych i do towarzystwa. Pierwsze wzmianki na temat china pochodzą już sprzed naszej ery, ale do Europy rasa ta dotarła dopiero w XVII wieku. Był to typowy pies salonowy, który miał dotrzymywać towarzystwa ludziom z tzw. wyższych sfer. Chin japoński ma przepiękny, długi włos w kolorze białym z czerwonymi bądź czarnymi łatami. To bardzo energiczny i wesoły czworonóg, który uwielbia zabawę. Jest duszą towarzystwa, lubi być w centrum zainteresowania i oczekuje dużej uwagi swego opiekuna.​ Tosa ©Shutterstock Tosa (tosa inu), zwana mastifem japońskim lub psem z Tosa, to rasa wyjątkowo piękna, dostojna i budząca respekt ze względu na swój wygląd. Psy te mogą osiągać wagę do 75 kg i mierzyć w kłębie ponad 60 cm. Tosa należy do grupy molosów w typie mastifa. Pomimo tego, że w Polsce tosy nie są bardzo popularne, już zdążyły sobie „zapracować” na wpis do wykazu ras psów uznawanych za agresywne. W niektórych krajach ich hodowla jest całkowicie zabroniona. Czy słusznie? Psy te zostały stworzone do walki. Nieodpowiednio prowadzone, mogą stać się nieprzewidywalne i bardzo niebezpieczne. Jednak opinia „psich morderców” jest krzywdząca. Stanowczo, ale jednocześnie łagodnie wychowywana tosa to pies wyjątkowo oddany swojej rodzinie, troskliwy wobec dzieci, a także innych zwierząt. Co więcej, są to psy bardzo wrażliwe. Szpic japoński ©Shutterstock Szpic japoński bardzo przypomina swoim wyglądem american eskimo dog, jednak najprawdopodobniej nie jest z nim spokrewniony. Przyjmuje się, że pochodzi od dużego białego szpica niemieckiego lub samoyeda, choć sam jest niewielki (do 6 kg). Jest to typowy pies do towarzystwa. Szpic japoński posiada gęsty, długi włos, obowiązkowo w kolorze czysto białym. Jest bardzo sympatycznym i inteligentnym stworzeniem. Jest też energiczny i zawsze chętny do zabawy. Psy nadmiernie hałaśliwe nie są zgodne z wzorcem rasy. Rzadko spotykane japońskie rasy psów Japońskich ras psów jest oczywiście więcej niż wyżej wymienione. W Polsce nie są one jednak spotykane. O jakich rasach mowa? Kai (kai ken/kai inu) ©Shutterstock Rasa kai nie jest rasą popularną. Poza Japonią można ją spotkać w Stanach Zjednoczonych. Są to psy myśliwskie, bardzo niezależne, o silnym charakterze. W roku 1934 uznano ją w kraju pochodzenia za… pomnik przyrody! Kishu (kishu ken/kishu inu) ©Wamiz Kishu jest średniej wielkości psem, który w swojej ojczyźnie wykorzystywany jest jako pies myśliwski i stróżujący. W Europie pełni funkcję psa do towarzystwa. Podobnie jak kai rasa została uznana za pomnik przyrody. Shikoku ©Wamiz Shikoku, inaczej zwana kochi-ken, jest średniej wielkości rasą powstałą jeszcze w czasach starożytnych, uznaną za pomnik przyrody w 1937 roku. Podobnie jak poprzednicy, shikoku jest psem myśliwskim. Hokkaido ©Wamiz Hokkaido, inaczej ainu, to średniej wielkości pies wykorzystywany do polowania. Może też sprawdzić się w roli stróża. Jest bardzo niezależny, uparty i bystry. Wymaga doświadczonego przewodnika, bo nie należy do najłatwiejszych w szkoleniu. Nihon teria ©Wamiz Nihon teria, inaczej terier japoński, powstał najprawdopodobniej w wyniku krzyżówki psów zbliżonych wyglądem do foksterierów z bulterierem miniaturowym oraz terierem kobe. To niewielkich rozmiarów czworonóg, który w Polsce jest prawdziwą rzadkością. Przeczytaj również: Amerykańskie rasy psów Angielskie rasy psów Australijskie rasy psów Chińskie rasy psów Czeskie rasy psów Francuskie rasy psów Hiszpańskie rasy psów Irlandzkie rasy psów Niemieckie rasy psów Polskie rasy psów Szkockie rasy psów Wiele osób, szczególnie mieszkańców miast, mieszka w blokach. Trzymanie bardzo dużego psa w mieszkaniu czasami bywa kłopotliwe. Małe psiaki łatwo w przewozić (także komunikacją miejską). Wbrew pozorom nie są potulne i tak, jak więksi kuzyni potrzebują szkolenia z posłuszeństwa. Sprawdź, które rasy małych psów do towarzystwa są najbardziej interesujące. Przeczytaj! Małe psy, duży kłopot? Rasy psów małych (krótkowłosych, a także długowłosych) budzą pozytywne emocje. Wydają się delikatne i całkowicie niekłopotliwe. Ciężko bowiem wyobrazić sobie malucha, który na poważnie kogoś atakuje. W wyniku takiego myślenia małe psiaki zazwyczaj są pozostawiane same sobie bez szkolenia. Tymczasem nieduże ciało nie oznacza bynajmniej, że zwierzak nie jest w stanie wejść ci na głowę. Dosłownie i w przenośni. Psy małe – rasy, które trzeba szkolić Wręcz przeciwnie. Istnieje zjawisko, które nazywa się syndromem małego psa. Zaniechanie szkolenia z posłuszeństwa i brak stawianych jasno granic może mieć opłakane skutki. Zwierzak staje się prawdziwym miniaturowym terrorystą. Wymusza zachcianki szczekaniem, skakaniem a nawet gryzieniem. Pojawia się obsesyjne pilnowanie zasobów, agresja miskowa, czy nadmierna lękliwość. Szkolenie małego psa jest więc absolutną podstawą, aby opieka nad nim była bezproblemowa. Psy – rasy małe potrzebują ruchu Każdy maluch musi poznać zasady panujące w domu i zrozumieć, że musi się do nich dostosować. Nawet nieduże zwierzęta mają dosyć dużą potrzebę ruchu. Jest ona oczywiście dostosowana do ich rozmiaru. Jednak większość zwierząt potrzebuje więcej ruchu niż pojedynczy spacer na trawniku pod blokiem, aby załatwić potrzeby fizjologiczne. Małe rasy psów – problemy zdrowotne małych piesków Mniejsze psy zazwyczaj są bardziej długowieczne od przedstawicieli dużych ras. Mimo wszystko niewielkie rasy cierpią na różne schorzenia, które zazwyczaj są zupełnie inne niż te, które trapią większe zwierzęta. Mniejsze zwierzaki bardzo często mają problemy z tchawicą. W momencie, kiedy jej pierścienie stają się mniej elastyczne i zapadają się, pies może mieć problem z oddychaniem. W tym kontekście warto także wspomnieć o tak zwanym syndromie brachycefalicznym. To zespół objawów, który dotyka zwierząt z krótką kufą: mopsy;pekińczyki;gryfoniki;buldogi francuskie. Pieski te mają problemy z drogami oddechowymi, źle znoszą wysokie temperatury a podczas snu często chrapią. Rasy małych psów domowych – TOP 10 Zastanawiasz się, który mały pies będzie dla ciebie najlepszy? Poniżej znajdziesz zestawienie dziesięciu małych ras. Być może któraś z nich będzie odpowiadała właśnie tobie? 1. Chihuahua Chihuahua bije na świecie rekordy popularności. Dzięki celebrytom, takim jak na przykład Paris Hilton, pieski te sprzedają się świetnie na całym świecie. Zanim kupisz chihuahuę musi wiedzieć, że ten piesek (przez niektórych uznawany za najmniejszego na świecie) ma naprawdę wielką osobowość. Jest nie tylko bardzo inteligentny, lecz także niezwykle odważny i pełen energii. Noszenie psa tej rasy w torebce czy przyuczanie go do kuwety może się udać, jednak zdecydowanie nie będzie odpowiedzią na jego potrzeby. Psy rasy chihuahua to zwierzaki o dużym temperamencie, które mają bardzo dużą chęć do współpracy z człowiekiem. Jego szkolenie nie jest trudne. Wielokilometrowe wycieczki raczej nie wchodzą w grę, jednak piesek ten bardzo chętnie spaceruje i odkrywa nowe miejsca. Chihuahua słynie z długowieczności i rzadko choruje. Trzeba jednak chronić go przed chłodem i na zimowe spacery zakładać ubranko. 2. Shih tzu Shih tzu to małe psy rasowe, które dotarły do nas z Dalekiego Wschodu. Są towarzyskie i bardzo otwarte na kontakty z ludźmi i innymi zwierzętami. Ich aktywność jest umiarkowana, dlatego doskonale nadają się do domów osób starszych. Warto jednak zaznaczyć, że ten malutki pies o pięknej długiej sierści ma dosyć niezależny charakter. Aby go wychować, konieczne jest przeprowadzenie szkolenia z podstawowego posłuszeństwa. Samo szkolenie metodami pozytywnymi nie jest trudne i daje wymierne efekty bardzo szybko. Jeżeli jednak zaniechasz przyuczenia, maluch bardzo szybko wejdzie ci na głowę. Shih tzu należy do bardzo starych ras pierwotnych. To zdrowy psiak, który niekiedy w dobrej kondycji dożywa piętnastego roku życia. Warto zaznaczyć, że przedstawiciele tej jednej z najpopularniejszych małych ras psów bardzo źle znoszą upały. Podczas gorących dni trzeba wychodzić na spacery z shih tzu przed wschodem lub po zachodzie słońca. Pamiętaj, żeby psa kupować tylko w zarejestrowanej hodowli. Shih tzu są wyjątkowo często ofiarami pseudohodowców. 3. Gryfonik brukselski Gryfonik brukselski jest małym psem o wyjątkowo charakterystycznym wyrazie pyszczka. Wszystkiemu winna jest żuchwa, która wyraźnie wystaje ponad górną szczękę. Dzięki temu piesek ma zadziwiająco „ludzki” wyraz twarzy. Gryfoniki są bardzo malutkie i z natury raczej uległe. Dobrze dogadują się z innymi psami, kotami i dziećmi. Taki pies będzie doskonałym wyborem dla osoby, która wcześniej nie miała jeszcze czworonoga. Oczywiście, zwierzak wymaga szkolenia i socjalizacji, jednak zazwyczaj nie są one szczególnie trudne. Gryfonik ma skłonność do chorób oczu, dlatego musisz bardzo dbać jego wzrok. Jego zęby są osadzone dosyć płytko, dlatego twarde gryzaki i zabawa w szarpanie to zły pomysł dla tej rasy. Poza tym, piesek jest długowieczny i zdrowy. Z powodzeniem może zamieszkać z rodziną z dziećmi, jednak maluchy warto uczulić na to, aby obchodziły się z gryfonikiem bardzo delikatnie. 4. Buldogi francuskie! Buldogi francuskie to małe psy krótkowłose, które wprost uwielbiają zabawę. Nawet w dorosłym życiu często zachowują się jak szczeniaki. Uwielbiają dzieci, które są dla nich doskonałymi towarzyszami (jeżeli oczywiście dziecko jest uprzedzone, postępować z psem delikatnie). Ze względu na krótką kufę i specyficzną budowę pyszczka zwierzęta te mają problemy typowe dla psów brachycefalicznych. Źle znoszą upał, a intensywny wysiłek może spowodować u nich problemy z oddychaniem. Przed zakupem szczeniaka buldoga francuskiego koniecznie upewnij się, że jego hodowca jest zarejestrowany w ZKwP i wykonuje pieskom wszystkie potrzebne badania. Jest to bowiem rasa popularna wśród pseudohodowców. 5. Pudel miniaturowy Pudel miniaturowy jest wprawdzie malutki, jednak jego charakter w niczym nie ustępuje większym odmianom tej rasy. To zwierzak niezwykle energiczny i wesoły. Zdecydowanie nie odnajdzie się w roli pieska kanapowego. Uwielbia się uczyć, jest bardzo inteligentny i zawsze chętny do pracy. Warto zaznaczyć, że miniaturowy pudel to doskonały towarzysz do wędrówek i spacerów. Ten zwierzak dobrze sprawdzi się także w psich sportach. Jeżeli jego zapotrzebowanie na pracę nie zostanie spełnione, frustracja wzrośnie, a to z kolei zamieni się w skłonność do niszczenia lub w nieznośną szczekliwość. Najmniejszy pudel będzie więc świetnym psem dla aktywnej rodziny. 6. Jamnik Jamniki były najbardziej popularne w latach dziewięćdziesiątych. Obecnie nie jest tak łatwo spotkać je na ulicy, jednak ciągle mają swoich wielkich zwolenników. Jamniki to małe psy o krótkich nóżkach. Zajmują niewiele miejsca, a jednocześnie są wytrwałe i bardzo energiczne. Chętnie biorą udział w długich wyprawach, lubią kopać dziury w ziemi i mają bardzo silny charakter. Dostępne są w trzech wariantach – krótkowłosym, długowłosym i szorstkowłosym. Jamnik długowłosy uważany jest za najłagodniejszą wersję rasy ze względu na domieszkę genów spaniela. Mimo wszystko nadal są uparte, inteligentne a nawet nieco zaborcze. Raczej nie przepadają za dziećmi, chociaż dobrze socjalizowane będą w stosunku do nich uprzejme. Jamnik będzie także dobrym stróżem. 7. Pinczery małpie Pinczer małpi to rasa niezwykle rzadko występująca w Polsce. Po szczeniaka najczęściej trzeba udać się za granicę (zazwyczaj do Niemiec). Taka podróż to na pewno drobnostka dla jego miłośników. Pinczer małpi jest bardzo blisko spokrewniony z gryfonikiem brukselskim, jednak charaktery tych dwóch ras są zupełnie inne. O ile gryfon to pies uległy i bezkonfliktowy, o tyle pinczer małpi jest prawdziwym lwem w ciele psiaka. Zwierzak ma silny instynkt terytorialny, jest odważny i często zaczepny. Trzeba go dobrze socjalizować, bo w przeciwnym wypadku może wchodzić w konflikty. Pinczer małpi jest psem, z którym trzeba pracować. Miłośnicy cenią jednak jego ogromną wierność i przywiązanie do rodziny. Świetnie sprawdzi się w domu osoby, która nie ma zbyt wiele miejsca, ale chce mieć temperamentnego psa. 8. Corgi pembroke Corgi zyskały popularność ze względu na brytyjską królową. Elżbieta II już od wczesnego dzieciństwa jest ogromną fanką rasy. Warto jednak zaznaczyć, że pieski o których mowa, to corgi pembroke. Ich bliscy kuzyni, czyli welsh corgi cardigan, mają nieco bardziej zdystansowany charakter – bliższy jamnikowi. Pembroke z kolei odziedziczył więcej cech po szpicach. Te przeurocze pieski na krótkich łapkach są wesołe i serdeczne. Chętnie zaprzyjaźniają się z nowymi ludźmi i zwierzętami. Szybko się uczą, są inteligentne i bystre. Bardzo dobrze odnajdą się w rodzinach z dziećmi, z którymi chętnie się bawią. To odporne i zdrowie zwierzaki. Pamiętaj, że corgi jest pieskiem pasterskim a jego instynkt zaganiania ciągle jest silny. Trzeba bardzo uważać, ponieważ może mieć skłonność do zaganiania dzieci i podszczypywania ich po nogach. Taki zwyczaj warto jak najszybciej wyplenić. 9. Maltańczyk Maltańczyka nie trzeba nikomu przedstawiać. Ten nieduży pies w kolorze czystej bieli jest w ostatnim czasie niezwykle popularnym zwierzęciem. Nie ma co się dziwić – to bardzo serdeczny i niezwykle towarzyski piesek. Maltańczyki słyną z bardzo dużej inteligencji. Bardzo szybko się uczą i chętnie współpracują z przewodnikiem. Wbrew pozorom będą doskonałymi zawodnikami w psich sportach, na przykład w agility. Pieski tej rasy bardzo źle znoszą samotność. Właśnie dlatego nie będą najlepszym wyborem dla osób, które opuszczają dom na całe dnie. Maltańczyk świetnie odnajdzie się na przykład w rodzinie z dziećmi lub nawet w domu energicznej starszej osoby. Trzeba uważać, aby go nie przekarmić, ponieważ maltany mają tendencję do tycia. Zasadniczo są to jednak zdrowe i długowieczne zwierzaki. Świetnie nadają się na pierwszych pupili dla niedoświadczonych opiekunów. 10. Mops Jakie jeszcze rasy psów małych są warte uwagi? Wokół mopsów narosło w ostatnim czasie wiele kontrowersji. Przez lata były hodowane w taki sposób, aby ich kufa była jak najkrótsza. Wiązało się to z dolegliwościami górnych dróg oddechowych. Na szczęście, obecny wzorzec odchodzi od tego niebezpiecznego trendu. Mopsy mają problemy typowe dla zwierząt brachycefalicznych, jest to jednak głównie kwestia chrapania podczas drzemki i gorszego znoszenia upałów. Pamiętaj, aby mopsy kupować jedynie ze sprawdzonych hodowli. Są bardzo sympatyczne, inteligentne i łatwe do wychowania. Cechuje je serdeczność i wieczna chęć do zabawy. Wbrew pozorom nie są ospałe ani leniwe. Wręcz przeciwnie, chętnie biorą udział w zabawach z dziećmi i nie są agresywne. Małe rasy psów są bardzo popularne i nic nie wskazuje na to, by miało się to zmienić. Kupione w dobrych hodowlach, socjalizowane i poddawane szkoleniu będą wiernymi i kochanymi towarzyszami na wiele lat. Najważniejsze jest to, aby małe psy traktować dokładnie tak samo, jak te duże. Chociaż często przypominają pluszowe misie, zdecydowanie nie są maskotkami. zapytał(a) o 17:35 Rasa podobna do szpica? W mojej książce o torze przeszkud dla psa jest zdjęcie psa podobnego do szpica tylko że on jest rudy. Jest puchaty i ma zakręcony ogon,Nie jest to chow chow. wilczego Ostatnia data uzupełnienia pytania: 2011-02-22 18:17:56 Odpowiedzi Sandri12 odpowiedział(a) o 17:54 chyba pomeranian ale przydala by sie fotka :D blocked odpowiedział(a) o 17:39 blocked odpowiedział(a) o 17:40 Są rude pomeraniany ! Zobacz --> [LINK] ;)) blocked odpowiedział(a) o 17:42 Uważasz, że ktoś się myli? lub Nie ulegaj złudzeniom z filmów Disney’a. Psy nie są wypchanymi zwierzątkami z bijącymi serduszkami. One są żywymi stworzeniami, które szczekają, biegają, skaczą i strącają rzeczy. Jeżeli są to szczeniaki, będą używać swych małych ostrych ząbków, by szczypać i trochę gryźć. Zaczną żuć głowy cennych lalek Barbie i uważać, że wszystko, co jest na podłodze jest ich i należy to obgryzać. Nie spodziewajcie się natychmiastowych rezultatów. Bez względu, na to, kto był pierwszy, pies czy dziecko, pojawienie się tego drugiego stwarza nową sytuację. Potrzebny jest okres adaptacji. Kiedy pojawi się niemowlę, dorosłe psy mogą być początkowo zaniepokojone obecnością obco pachnącego, wydającego dziwne dla nich dźwięki, stworzenia. Analogicznie, małe dzieci mogą źle znosić typowe dla szczeniaków łapanie ząbkami i skakanie. Czytajcie książki, proście o rady doświadczonych rodziców, którzy również mają psy lub skonsultujcie się z treserami. Jeżeli kiedykolwiek pies przejawia agresję w stosunku do dziecka, bezzwłocznie sprowadźcie profesjonalistę, by ocenił sytuację. Najlepiej by był to wykwalifikowany, zajmujący się zwierzętami behawiorysta. Informacje o adresach znajdziecie na stronie: [URL=" Pokażcie psu, kto jest ważniejszy. Chociaż nie jestem wielką zwolenniczką zbytniego filozofowania o dominacji jednych zwierząt nad innymi (w teorii osobnik alfa podporządkowuje sobie inne), to faktem jest, że psy należą do grupy zwierząt mających wyjątkowe wyczucie swego miejsca w hierarchii. Już na pierwszej lekcji muszą się nauczyć, że małe istoty ludzkie są usytuowane wyżej od nich w łańcuchu pokarmowym. W mieszkaniu są miejsca, o które zwierzęta mają ochotę rywalizować, np. wyżej położone punkty obserwacyjne. W moim domu dzieci mają prawo usunąć psa (delikatnie i z respektem) z łóżek czy kanap. Od moich psów oczekuje się, że poddadzą się temu bez agresji. Jeżeli nie, natychmiast kończy się czas, kiedy mogły korzystać z tych mebli. Uczcie dzieci szacunku do zwierząt. Ogony nie służą do ciągnięcia, oczy nie mogą być obiektem szturchania. Chociaż dzieci wykazują naturalną ciekawość, powinny nauczyć się, że nie mogą traktować żywych stworzeń tak, jak lalek Barney’a. Nie potrafię wyobrazić sobie sytuacji, która bardziej uzasadniałaby użycie wobec dzieci ostrego tonu, czy nałożenie ograniczeń w przyjemnościach za karę, niż wtedy, gdy dziecko drażni szturchaniem drzemiącego psa. Za ugryzienia, które później następują, nie można winić zwierząt, chociaż to one później za to płacą. Skrzynka, gdzie pies śpi musi być wyłącznie jego. Zwierzę potrzebuje miejsca, gdzie mogłoby się odizolować od domowników. Dzieciom nie można pozwalać, by przeszkadzały psu, gdy jest na swym posłaniu, ani by kiedykolwiek tam wchodziły. W żadnym wypadku. Nie próbujcie przezwyciężać matki natury. Psy są łowcami odpadków. Zwierzę łatwo może zwędzić maluchowi jego przysmak. Zamiast próbować tresować psa, by opierał się pokusom, nauczcie dzieci, by nie jadły na podłodze. Jeżeli w czasie posiłku siedzą na krześle lub w innym podwyższonym miejscu, będzie to bardziej odpowiednie i wygodniejsze, a przede wszystkim nie stworzy psu pokusy, by schwycić coś i uciec. Miejcie świadomość swojej odpowiedzialności. Kochamy psy, ale przecież wiemy, że są one zwierzętami, że mają instynkty i popędy, które mogą niekiedy być przyczyną nieumyślnie spowodowanych ludzkich nieszczęść, zwłaszcza w przypadku dzieci. Nigdy nie zostawiajcie waszych pociech z psem bez nadzoru, bez względu na to, jak jest on spokojny i łagodny. I nie stawiajcie waszych dzieci i psów w sytuacjach, która źle rokują: na przykład, kiedy pies wykazuje zbyt mocny instynkt pilnowania pewnych rzeczy (np. kości), pozwólcie mu bawić się swoim rzemieniem w legowisku, ale nie na środku podłogi w pokoju gościnnym. Pamiętajcie, że dajecie przykład. Psy nie są przedmiotami. Są wrażliwymi stworzeniami, które przyjmujecie do swoich domów. Jeżeli jest to dla was tylko krótkotrwała zachcianka i wkrótce pozbywacie się psa oddając go do schroniska, wasze dzieci nauczą się, że więzi niewiele są warte. Jeżeli wciąż macie psy, ale wyrażacie swoją frustrację przez prowadzoną ciężką ręką tresurę i stosowanie kar, wasze dzieci będą sądzić, że przemoc jest najskuteczniejszym środkiem. Natomiast, jeżeli opiekujecie się psem, pokazując mu, co mu wolno, a co nie, darzycie się wzajemnie szacunkiem i bezinteresowną miłością, nakreślacie waszym dzieciom dobry wzorzec postępowania, który, być może, powielać będą przez wszystkie dni swego życia. Źródło: The Washington Post

pies podobny do akity